Wiech na 103 powstał w 2011 roku w ramach projektu „Warszawskie gadanie” związanego z dokumentacją gwary warszawskiej. Dzięki wsparciu finansowemu miasta Warszawy spektakl był pokazywany w miejscach, w których mogli go obejrzeć widzowie nieobecni w klubokawiarniach ani na widowniach teatrów: w Klubach Złotego Wieku, Domach Dziennego Pobytu i Domach Opieki Społecznej na warszawskiej Pradze. Patronat nad projektem sprawowało Muzeum Warszawskiej Pragi.

Wszystkie teksty wykorzystane w spektaklu z wyjątkiem kilku tradycyjnych szmoncesów są zaczerpnięte z przedwojennych (z lat 1931-1939) opowiadań Stefana Wiecheckiego (1896-1979), drukowanych pierwotnie w prasie warszawskiej.
Spektakl jest kontynuacją projektu „Wiech na 102”, który nawiązywał do zapomnianej tradycji teatrzyków podwórkowych. W latach 2008-2011 „Wiech na 102” był wystawiany około czterdziestu razy na praskich podwórkach, placykach i w parkach, kawiarniach i klubach Pragi i Powiśla oraz na scenie własnej teatru. „Wiech na 103” podobnie jak jego poprzednik oparty jest watkach opowiadań stanowiących niezrównany dokument warszawskiego życia sprzed zagłady miasta podczas II wojny światowej. Obok wątków znanych już naszym widzom w „Wiechu na 102” pojawiają się nowe scenki, nowi bohaterowie i bohaterki oraz nowe piosenki.

Projekt współfinansuje
 Logo warszawy i logo syrenka